Świadectwo

Nawrócenie 

Tutaj chciałbym spisać historię mojego nawrócenia z czasów młodości i odkrycia powołania do życia w zakonie. Mam nadzieję, że niedługo się za to zabiorę. Zarazie dwie inne historie. 

Umierałem z samotności

Witaj. Mam na imię Sebastian i chciałbym opowiedzieć ci moją historię. Wszystko wydarzyło się 6 lat temu. Będąc już od 6 lat w zakonie braci mniejszych kapucynów miałem pewien problem. Nosiłem w sobie ogromną pustkę. Czułem się bardzo samotny, miałem duże problemy z relacjami z innymi ludźmi. To bardzo mnie bolało. Czułem, że umieram wewnętrznie. Na zewnątrz wszystko wyglądało jak najlepiej, tak mi się wydawało. Jednak nosiłem w sobie wielką pustkę. Nie byłem szczęśliwy i nikt nie potrafił mi pomóc. 

Pewnego razu postanowiłem spróbować zawołać do Boga. Tylko nie tak jak zawsze. Zacząłem krzyczeć i błagać oraz poprosiłem kapłana o modlitwę nad moją osobą. W czasie tej modlitwy kapłan nałożył na mnie ręce. W jednym momencie wszystko się zmieniło. Jezus, który wtedy dotknął mego serca zabrał moją pustkę i samotność. Uzdrowił moje serce i napełnił je sensem i miłością. To było coś niesamowitego co pamiętam żywo do teraz. 

Z osoby mało relacyjnej, zamkniętej i samotnej, Jezus uczynił mnie radosnym, chętnym do kontaktu z drugim i bardzo szczęśliwym. Dziś On daje mi poczucie wartości, codziennie na nowo wypełnia moją pustkę. Daje mi radość płynącą z relacji z Nim. Moje życie jest codziennie nowe i piękne. 

To moje doświadczenie. Jeśli przeżywasz coś podobnego to zaproś Jezusa do swojego życia. On może pomóc powstać z martwych i Tobie. Powstać z Twojej samotności i pustki. 

------------------------------------------
Forma zaczerpnięta z MyStory.me


Brzuch mojej mamy

[Świadectwo] [brzuch mojej mamy] [moja osobista historia]

Chciałbym się podzielić z wami świadectwem. Bardzo dużo mnie to kosztuje, ale kiedy dziś słucham i czytam tak wielu argumentów i dyskusji w związku z „wyborem lub odrzuceniem życia”, mam łzy w moich oczach bo widzę przed sobą moją mamę i mnie.

Urodziłem się w 33 tygodniu ciąży jako wcześniak. Moja mama miała konflikt serologiczny oraz wystąpiło odklejenie się łożyska. Termin, konflikt serologiczny i odklejenie się łożyska groziło poważnym zagrożeniem życia zdrowia mojego i Mojej mamy. W momencie w którym moja mama znalazła się w szpitalu, lekarz zobaczywszy sytuacje stwierdził: „on nie może się urodzić, bo nie będzie żył lub będzie chory”. Mama jednak zdecydowała się mnie urodzić. Urodziłem się zdrowy. Nie ukrywając niczego, były potem ze mną problemy, właściwie z moim zdrowiem, ale wszystkie udało się przezwyciężyć.

Dziękuję Ci mamo za Twoją odwagę, za to że dziś jestem i żyje, za to, że chciałaś mnie mamo, mimo, że mogłem być chory lub nawet martwy. Życie to cud i ogromny dar. Jestem wdzięczy mojej mamie za przyjęcie daru mojego życia.

Kiedy dziś patrzę i słucham o wyborze „swojego brzucha” to mam w oczach łzy. Bo te kobiety fizycznie niczym się nie różnią od mojej mamy.

Jestem za życiem, jestem za życiem każdego dziecka, jestem za matkami które mimo przeciwności chcą rodzić dzieci, takie jak ja.


O życiu zakonnym i byciu szczęśliwym

Często bardzo popularne są filmy o odejściach z zakonu czy kapłaństwa i opowieści sensacyjne jak to jest tam źle. My chcieliśmy podzielić się własnym świadectwem i odpowiedzieć na ważne pytanie czy jesteśmy szczęśliwi.

Świadectwo doświadczenie spotkania żywego Boga

Film nagrany dla portalu GODLY.PL w 2018 roku. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Martwa wiara

Obraz
Zapewne każdy z nas, jako osoba wierząca ma swój ulubiony cytat z Biblii. Jako chrześcijanie jesteśmy religią Słowa wcielonego i osobowego, a nie religią księgi. Słowo Boże, jako list Boga do człowieka, odgrywa jednak w naszym życiu wiary fundamentalną rolę. Gdybym miał się podzielić moimi ulubionymi cytatami ze Słowa życia to wymieniłbym takie:  „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.” J 6,69 „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.” J 15,15 „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię.” Ps 23 „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” Łk 9,23 „Przyj
Czytaj więcej

Zapamiętana na długo łza

Obraz
Spacerując ostatnio po warszawskim Starym Mieście wstąpiłem do pewnego kościoła na Krakowskim Przedmieściu. Tak jak to mam w zwyczaju rzuciłem okiem na tablicę ogłoszeń.  Jedna z informacji zadziwiła mnie. Znajdowało się tam zaproszenie do duszpasterstwa młodzieży z dopiskiem, że przyjmowane są osoby do 35 roku życia. Pomyślałem : „No! Ładna mi młodzież :) “ Jednak, jak później sprawdziłem również Wikipedia określa jako młodzież ludzi do 35 roku życia. Z jednej strony mnie to ucieszyło bo mieszczę się jeszcze w powyższym zakresie, a z drugiej zacząłem się zastanawiać dlaczego ten wiek jest ustalony tak wysoko.  Dziś chciałbym się z Wami podzielić moimi przemyśleniami na temat cierpienia. Dlaczego zacząłem go takim wstępem? Bo myślę, że właśnie pewien moment związany z upływającymi latami i zdobywanym doświadczenie określa człowieka. Doświadczenie, którego nie da się zdobyć z książek czy z YouTube, ale które jest owocem konkretnych wydarzeń. Ja jako młody człowiek, będąc już w zakonie,
Czytaj więcej

Decydujcie się w życiu na to, co jest niemożliwe

Obraz
Początek sierpnia zawsze oznaczał jedno – pakują się i idą do Matki. W tym roku pewna była tylko kartka w kalendarzu. Kiedy na wiosnę społeczeństwo zostało poddane kwarantannie, mówiło się, że to tylko dwa tygodnie, ale kiedy przyszło nam przeżywać Święta Zmartwychwstania Pańskiego przed szklanymi ekranami wszyscy szybko zrozumieli, że również pielgrzymki może w tym roku nie być. Władze Pielgrzymki Podlaskiej, w której wędruje kapucyńska grupa 10B, zaproponowały sztafetową formę wędrowania. Kilkuosobowe reprezentacje grup w kilkumetrowych odstępach. Taki obraz wspólnoty daleki był od tego, co wszyscy znali i kochali, dlatego Brązowi zaczęli szukać alternatywy. Pomysł zrodził się bardzo szybko i po uzyskaniu zielonego światła br Sebastian Piasek podjął się organizacji Kapucyńskiej Pielgrzymki Rowerowej na Jasną Górę. Jedni mówili, że ryzyko jest duże, inni że nie będzie tylu chętnych rowerzystów, ale pątnicy Dziesiątki od początku wierzyli, że to się uda. Na ich oczach szybko zaczęły dz
Czytaj więcej